Teguise

Teguise to położona w środku lądu miejscowość, dawna stolica Lanzarote. Centrum tego miasteczka stanowi kościół – Iglesia de Neutra Senora de Guadalupe. Stoi on przy Plaza de San Miguel. Został on wzniesiony w pierwszej połowie XVI wieku.

Przez bardzo długo czas stanowił on centrum religijne dla mieszkańców całej wyspy. Jego historia była bardzo burzliwa, gdyż znajdowała się w nim bezcenna monstrancja, przez co często napadany był przez złodziei, piratów. W ich wyniku wielokrotnie płonął i był niszczony. W 1680 roku po zbiórce pieniędzy wśród mieszkańców został odbudowany, lecz w roku 1909 cały spłonął. W 1922 roku go odbudowano, lecz jedyną starą, oryginalną częścią jaką możemy oglądać po dziś dzień, jest tylko część wieży.

Wnętrze, jak i w innych kościołach na całej wyspie, różni się nieco od tych naszych świątyń. Można zaznać w nim spokój przypatrując się licznym figurom. To średniowieczne wnętrze łączy się z elementami średniowiecznej architektury. Z zewnątrz zaś charakteryzuje go połączenie czarnej i czerwonej cegły wieży z bielą murów. Przed nim zaś urokliwy skwerek, za nim ogromny plac targowy, który we wtorek był pusty. Słynne targ w Teguise odbywa się każdej niedzieli.

Mniej więcej naprzeciwko głównego wejścia do kościoła, po przeciwległej stronie placu, znajduje się budek, w którym mieści się informacja turystyczna. Istotne jest jednak to, że jest to Casa Museo Palacio Spinola, czyli Płac Spinola, nazywany też Pałacem Gubernatora. Jest jednym z najważniejszych zabytków Teguise. Wstęp to 3 euro od osoby.

Budynek ten jest przykładem XVIII wiecznej architektury Lanzarote. Wzniesiony został w latach 1730-1780 przez Jose Feo Peraza. Na samym początku była to rezydencja gubernatora.

W 1974 roku został on odrestaurowany pod okiem Cesara Manrique, a następnie przekształcony w muzeum, które obecnie możemy zwiedzać. To spacer przez kilka przestronnych pomieszczeń użytkowych, takich jak pokoje, sypialnie, salony – przepięknie zdobioną jadalnię oraz malutką kaplicę i patio.

Po wyjściu, gdzie się nie rozejrzeć, malutkie sklepiki i kawiarenki.

Będąc w Teguise obowiązkowo należy zobaczyć Castillo de Santa Barbara. Wjazd do niego jest bardzo dobrze oznaczony, na wylotówce z Teguise w kierunku północnym czyli na Harię. Góruje nad miastem, stąd jest widoczny z wielu punktów.

A teraz gratka dla miłośników kierownicy. Droga do zamku jest bowiem dość wąska, a przede wszystkim stroma. Ponadto im wyżej, tym bardziej wieje. Widok z góry rekompensuje trudy wspinaczki. Całe Teguise i dolina praktycznie jak z lotu ptaka – około 150 metrów pod nami. Piękny widok na zatokę, gdzie lazur morza odznacza się w stosunku do błękitu nieba, a za plecami wielki krater, w którym przez turystów ułożone są z kamyków napisy i imiona.

Wstęp do zamku to 3 euro. Na pewno spoglądając z dołu wyda wam się większy niż wtedy, gdy wjedziecie na górę. Jeg rozmiar, jak wszystkich zamków na wyspie, nie powala na kolana, za to nam najbardziej się spodobał. Na pewno jest najstarszy – i to nie tylko na Lanzarote, ale i w całym archipelagu Wysp Kanaryjskich.

Został zbudowany w 1312 roku na szczycie wygasłego wulkanu Guanapay – stąd jego alternatywna nazwa którą podaliśmy na początku. Autorem był prawdopodobnie włoski nawigator Lancelotto Malocello.

Historia tej twierdzy, tak samo jak i kościoła w Teguise, usłana jest niezliczonymi atakami piratów. Ostatecznie w 1586 roku budowla została całkowicie zrujnowana. Dwa lata później Filip II zlecił jej odbudowę włoskiemu architektowi i inżynierowi Leonardowi Torrianiniemu.

Obecnie w środku mieści się Muzeum Piractwa. Na górnej kondygnacji, z jeszcze wyższego poziomu, można podziwiać rozciągającą się panoramę.