Fundacja Cesara Manrique

Cesar Manrique Cabrera urodził się 24 kwietnia 1919 roku w Arrecife na Lanzarote. Już od młodzieńczych lat zafascynowany był formami geologicznymi wulkanów jakie go zewsząd otaczały. Fascynowała go gra kolorów, jaka o każdej porze dnia i roku im towarzyszyła.

Cesar Manrique Cabrera – historia

Gdy skończył szkołę w Lanzarote, rozpoczął studia na Uniwersytecie La Laguna na Teneryfie. Kierunkiem jaki sobie obrał na uczelni była architektura, kierunek – zabudowa miast.

W czasie wojny domowej w Hiszpanii ochotniczo służył w siłach generała Franco. W 1939 roku powrócił na Lanzarote. Swoją pierwszą wystawę zorganizował w 1942 w rodzinnym Arrecife.

W 1945 roku wstąpił do madryckiej Akademii Bella Artes de San Fernando, którą ukończył w 1950 roku. W tym czasie zafascynowany był abstrakcją – duży wpływ wywarły na niego takie osoby jak Picasso i Matiss.

Pierwsza prezentacja jego abstrakcyjnych dzieł odbyła się w 1945 roku i objechała większość krajów europejskich.

W 1964 wyjechał do Nowego Jorku, gdzie był gościem kubańskiego malarza Waldo Diaz-Balarta. Tam też poznał swojego wielbiciela i mecenasa Nelsona Rockefellera (amerykańskiego polityka, wieloletniego gubernatora stanu Nowy York). Pomógł mu zorganizować wystawy w Nowym Yorku w Guggenheima oraz w znanej galerii sztuki Catherine Viviano.

Na swoją rodzinną wyspę powrócił w 1968 roku. Rozpoczął wtedy prace mające wpływ na obecny wygląd wyspy. Przyświecała mu idea stworzenia doskonałego połączenia nienaruszonego/dziewiczego świata przyrody z rzeczami sztucznie wytworzonymi przez człowieka. Wszystko po to, aby nie naruszać jej naturalnego piękna, a jednak wspólnie z nią egzystować.

Swój obecny wygląd, to co możemy podziwiać na wyspie, w większości zawdzięczamy właśnie jemu. Jego dom, w którym mieści się fundacja jego imienia, Park Timanfaya, Mirador del Rio, Jameos del Aqua, Jardin de Cactus i wiele innych to właśnie jego dzieło. Tworzył też ruchome rzeźby, które nazywał Wind Toys, które obecnie zdobią wyspę.

Dlaczego Lanzarote ma swój niepowtarzalny charakter?

Wywarł też wpływ na to, aby zabudowa na wyspie była jak najniższa.  Dlatego większa część zabudowań to najwyżej dwupiętrowe budynki, najczęściej z białą elewacją i zielonymi okiennicami (ich przewaga w krajobrazie przykuwa uwagę).

Starał się, aby nie psuły widoku wiszące kable, czy wielkie reklamy i neony przy drodze, zasłaniające naturalne krajobrazy wyspy. Wszystko miało być spójne – na swoim miejscu. Nie ma tutaj fabryk ani przemysłu, co mogłoby degradacyjnie wpłynąć na ekosystem wyspy.

Mieszkańcy Lanzarote żyją głównie z turystyki i widać, że są do tego przygotowani doskonale. Według statystyk żyje z niej na wyspie niemal 90% społeczeństwa. Dopiero dalsze miejsca zajmują rolnictwo i rybołówstwo.

Zaprojektowanie wyspy nie było jego jedynym dziełem, a najbardziej reprezentacyjnymi dziełami są zapewne jeszcze Complejo Costa Martianez (miejski kompleks turystyczny) i Playa Jardin (zaprojektowana tuystycznie plaża) w Puerto de la Cruz na Teneryfie, La Vaguada w Madrcie (centrum handlowe), Mirador de la Pena – Valverde, El Hierro (punkt widokowy), czy też Mirador del Palmarejo – Valle Gran Rey na Gomerze (punkt widokowy na imponujący kanion).

Jego działalność i praca na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego na Lanzarote została uhonorowana przyznaniem mu w 1986 nagrody Europa Nostra.

Życie zakończył 25 września 1995 roku ginąc w wypadku samochodowym niedaleko swojego własnego domu.

Fundacion Cesar Manrique, czyli dom artysty, znajduje się w niewielkiej wiosce Tahiche, położonej 6 kilometrów na północ od Arrecife. W zasadzie to tylko dzięki niemu zyskała ona taką sławę. Swój dom artysta zaprojektował na pięciu, otwartych od góry wulkanicznych grotach, z których każda charakteryzowała się innym kolorem lawy. Są one wynikiem wybuchu wulkanu, który miał miejsce w 1730 i 1736 roku. Te naturalne formacje zagospodarował do własnej życiowej przestrzeni. Ta dwupiętrowa konstrukcja mieszkalna z basenem, palmami, źródełkiem, kaktusami, jest idealnie dopasowana do reszty otaczającego ją krajobrazu.

Fundacja Cesara Manrique
Fundacja Cesara Manrique
Fundacja Cesara Manrique

Od 1992 roku jego dom jest siedzibą prywatnej fundacji non profit jego imienia, która ma zakres międzynarodowy. Roczne przybywa tu około 300 tysięcy turystów. Głównymi jej zadaniami są:

  • ochrona, badania i rozpowszechnianie prac artysty;
  • propagowanie twórczości artystycznej i refleksji kulturowej;
  • opracowanie działań sprzyjających szacunkowi dla środowiska naturalnego i porządku krajobrazu.

We wnętrzu domu, który można zwiedzić, można również zobaczyć zgromadzone tutaj liczne dzieła artysty. Są to obrazy, rzeźby, ryciny, fotografie, plany jego projektów tych ukończonych, jak i tych które nie doczekały się realizacji z różnych względów. Można we wnętrzu wykonywać zdjęcia, lecz nie używając flesza.

Jeżeli chodzi o dojazd do fundacji, nie powinniście mieć większych problemów, ale na wszelki wypadek poniżej załączamy mapkę.

Jadąc od Arrecife jest to banalnie proste, a od Arietty jadąc LZ-1 na rondzie w centrum Tahiche musicie skręcić w lewo, kolejne przejechać na przestrzał, a na trzecim skręcić w prawo i praktycznie jesteście już na miejscu.

Pod siedzibą Fundacji znajduje się bardzo dużo parking.

Fundacja Cesara Manrique - mapa
fundacja-cesara-manrique-04
Podziel się wpisem
Beata, Tomek Filak
Podróżujemy, a na co dzień zajmujemy się turystyką. Sprzedaż agencyjna wczasów i wycieczek, pilotowanie grup w Polsce oraz Europie.
Podobne wpisy
Mirador del Rio
Timanfaya
Park Narodowy Timanfaya
Castillo de San Gabriel
Castillo de San Gabriel
3 komentarze

Zostaw komentarz

Twój komentarz

Imię
Twoja www